Сурет: freepik
Қазіргі қоғамда баланы шектен тыс еркелету «жақсы ата-ана болудың» белгісіндей қабылданып барады. Баланың әр тілегі орындалып, әр қателігі ақталып, әр жылауы жұбатумен ғана шешіледі. Алайда бұл – мейірімнің дұрыс көрінісі емес. Керісінше, баланың болашағына жасалған ең үлкен қиянаттың бірі.
Шектен тыс еркелетілген бала өмірдің шынайы талаптарын түсінбей өседі. Ол үшін бәрі дайын, бәрі оңай, бәрі өздігінен болуы тиіс сияқты көрінеді. Үйде ата-анасы оның орнына шешім қабылдайды, қателігін түзетеді, жауапкершілікті өз мойнына алады. Ал өмірде ешкім баланың жолын тегістеп бермейді. Нәтижесінде мұндай бала алғашқы қиындықта-ақ абдырап, күйзеліске түседі.
Еркелік пен мейірімді шатастыру – бүгінгі ата-ананың басты қателігі. Мейірім деген – баланы аяу емес, оны өмірге дайындау. Қажет жерде «жоқ» деп айту, талап қою, тәртіпке үйрету – қатыгездік емес, керісінше, нағыз қамқорлық. Ал баланың әр қылығына көз жұму оны әлсіз, төзімсіз етіп қалыптастырады.
Шектен тыс еркелетілген балалар көбіне өзімшіл болып өседі. Олар өзгемен санаспайды, бәрі өзіне тиесілі деп ойлайды. Қоғамда мұндай мінез қабылданбайтынын олар кеш түсінеді. Сол кезде ата-ананың «аяғаны» баланың жолын байлайтын кедергіге айналады.
Тағы бір қауіпті тұс – жауапкершіліктің қалыптаспауында. Үнемі қорғалып, ақталып өскен бала өз әрекетінің салдарын сезінбейді. Қателік үшін жауап бермеген адам түзелмейді. Ал жауапкершіліксіз өскен ұрпақ ертең отбасыда да, жұмыста да, қоғамда да тұрақты бола алмайды.
Баланы еркелету керек, бірақ шегі болуы тиіс. Еркелік – жылулық пен сенім беруге бағытталса, шектен тыс еркелету – тәрбиеге қарсы әрекет. Баланы қиындықтан қорғау емес, қиындықты жеңуге үйрету – ата-ананың басты міндеті.
Баланы шектен тыс еркелету – мейірімнің белгісі емес, болашаққа жасалған қиянат. Нағыз ата-ана баласын өмірдің қаталдығынан жасырмайды, оған сол өмірге төтеп беруді үйретеді. Мейірім деген – әлсіз ету емес, мықты қылып өсіру.
