Сурет: pixabay.com
Қоғамда қателік жасау әлсіздік сияқты қабылданады. Адам сүрінсе, көп жағдайда өзін кінәлап, басқалардың сынынан қорқып, тоқтап қалуға бейім болады. Бірақ шын мәнінде қателік – адамды артқа тартатын емес, алға жетелейтін күш. Қателік бізді өшірмейді, керісінше, өсіреді, шыңдайды және өмірге басқаша қарауға үйретеді.
Әрбір жетістікке жеткен адамның жолында сәтсіздік болған. Қателіксіз тәжірибе болмайды. Адам қате арқылы өзінің әлсіз тұсын таниды, не дұрыс емес екенін түсінеді. Дәл осы түсінік келесі қадамды саналырақ жасауға мүмкіндік береді. Егер адам ешқашан қателеспесе, ол тәуекелге бармайды, ал тәуекелсіз даму болмайды.
Қателік адамның мінезін қалыптастырады. Бір сәтсіздіктен кейін адам сабыр сақтауды, шыдамды болуды үйренеді. Өзін-өзі талдауға дағдыланады. Бұрын байқалмаған қасиеттер ашылады. Кейде қателік адамды мүлде басқа жолға бағыттайды, ал сол жол кейін оның өміріндегі ең дұрыс таңдау болып шығады.
Қателіктен қашу – дамудан қашу. Өмір бір ғана дұрыс сценарийден тұрмайды. Әр таңдаудың салдары бар, ал сол салдардан сабақ алу – ақылдылықтың белгісі. Қателік жасаған адам ғана шын мәнінде үйренеді. Ал үйренген адам уақыт өте мықтырақ, сенімдірек болады.
Ең бастысы – қателікті мойындай білу. Өз қатесін түсініп, одан қорытынды шығара алған адам ешқашан ұтылмайды. Қателікке бола өзіңді жою емес, өзіңді түзету маңызды. Өмірде сүріну – қалыпты жағдай, ал орныңнан тұрып, алға жүру – нағыз өсу.
Сондықтан қателіктен қорықпау керек. Ол – жолдың соңы емес, жаңа бастаманың белгісі. Қателік арқылы адам даналыққа жақындайды, тәжірибе жинайды және өз мүмкіндігін кеңейтеді. Қателіктер бізді өшірмейді, олар бізді адам ретінде өсіреді.
